Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu - zdjęcia, krótka historia. Idąc od strony Jeżyc Mostem Teatralnym, pierwszym punktem od którego zaczęłam zwiedzanie Poznania, był budynek Teatru Wielkiego, który wygląda przepięknie od strony Parku Mickiewicza.
Wyglądem przypomina starożytne świątynie rzymskie. Portyk, stanowiący fasadę budynku, zbudowany został zgodnie z regułami architektury klasycznej starożytnego Rzymu. Uwagę zwracają rzeźby po obu bokach: po lewej kobiety na lwie (symbolizująca Lirykę), a po prawej mężczyzny z idącą przy nim panterą (przedstawiającego Dramat). Charakterystyczny “trójkąt” na szczycie kolumn zwieńczony jest symbolem budynku - pegazem.
Na tympanonie znajdował się cytat w języku niemieckim, z poematu Die Künstler (Artyści) Friedricha von Schillera, który został usunięty z fasady w 1919 roku, po przejęciu budynku przez władze polskie.
Patrząc od strony Parku Mickiewicza zobaczymy budynek w odmiennej scenerii, niż stojąc przed nim bezpośrednio. Fontanna znajdująca się w parku przed teatrem, jest integralną jego częścią i bezpośrednim przedłużeniem symbolu pegaza.
Przeczytaj również post o atrakcjach Poznania: Atrakcje Poznania. Co warto zobaczyć w Poznaniu? Plan zwiedzania.
Budynek teatru powstał według projektu Maxa Littmanna z monachijskiej pracowni Heilmann und Littman. Pierwsze przedstawienie, które rozegrano na deskach nowego teatru to “Czarodziejski flet” W.A. Mozarta, a odbyło się w 1910 roku.
Teatr w 1919 roku przeszedł w polskie ręce, a inauguracyjny spektakl “Halka” Stanisława Moniuszki, zgromadził znakomitości tamtych czasów mi. Kornel Makuszyński. Gabriela Zapolska, które nie była obecna na inauguracji, napisała depeszę: „Szczęśliwa, dumna, pełna nadziei wchodzę dziś razem z Wami pod dach naszego teatru, którego drzwi lat tyle były dla nas zamknięte, a wnętrze niedostępne dla naszej drogiej mowy...”
Teatr działał w czasie międzywojennym, mimo problemów natury finansowej. Nie ucierpiał w czasie II Wojny Światowej, podczas której stanowił siedzibę Grosses Haus, część Reichsgautheater Posen. Podczas walk w 1945 roku stanowił niemiecki punkt oporu.
Hotele, apartamenty i inne miejsca noclegowe rezerwuję tutaj.
Podczas walk o Cytadelę, na najwyższej kondygnacji urządzono punkt dowodzenia radzieckiego dowódcy artylerii. Co ciekawe, w podziemiach teatru stacjonowały wojskowe konie.
Teatr Operowy wznowił swoje działania 2 czerwca 1945 roku jako pierwszy w powojennej Polsce. Zagrano “Krakowiaków i Górali” z muzyką Karola Kurpińskiego, w reżyserii B. Horowskiego i scenografii Z. Szpingera.
Z ogromną przyjemnością wybrałabym się na spektakl, do tego wyjątkowego pod każdym względem teatru operowego.
